بسم الله الرحمن الرحیم

رفیع‌الدین سید جعفر رفیعی (زاده 1۳۹۰ ق - نجف اشرف)، فقیه، مجتهد، متخصص در فقه، اصول، تفسیر، کلام، حدیث، اخلاق، عرفان، و استاد سطح خارج حوزه، مدرس تخصصی مهدویت، علوم حدیث، علم کلام و تاریخ اسلامی، و نویسنده کتاب و مقالات علمی پژوهشی است.

وی دارای مدرک سطح چهار (دکتری) از حوزه علمیه قم می باشد.

رفیع‌الدین سید جعفر رفیعی دروس ابتدایی حوزه تشیع را در حوزه نجف اشرف در مدرسه مهدیه تحت اشراف آیت‌الله سید جمال‌الدین خویی فرزند آیت‌‌الله‌العظمی خویی گذراند. در اثر اختلافات دو دولت ایران و عراق، همراه پدر به ایران تسفیر شد و مدت کوتاهی را در شهرستان علویجه، مسقط‌الرأس اجدادش گذراند و مدتی نیز در جبهه‌های دفاع مقدس شرکت نمود، و سپس به جهت شدت علاقه به خاندان پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، در سنین نوجوانی با اجازه پدر به حوزه مشهد مقدس هجرت نمود و دروس سطوح حوزه را به پایان رسانید. او در درس خارج فقه و اصول آیات عظام حسنعلی مروارید و میرزا علی‌آقا فلسفی و سید محمود مجتهدی سیستانی شرکت نمود، و برای کسب معارف دینی (فقه، اخلاق، عرفان) در کلاس‌‌ درس آیات عظام محمد حسن مولوی قندهاری و سید حسن موسوی خراسانی و میرزا جواد تهرانی و شیخ عبدالله یزدی شرکت کرد.

وی موفق به کسب اجازه اجتهاد از آیات عظام محمد حسن مولوی قندهاری و سید حسن موسوی خراسانی و شیخ علی فلسفی گردید، و در سال ۱۴۱۴ (ق) از طلاب ممتاز حوزه علمیه مشهد مقدس شد و موفق به دریافت جوایزی از جمله یک دوره وسائل الشیعه چاپ بیروت از مدیریت وقت حوزه علمیه مشهد (آیات عظام حسنعلی مروارید، میرزا جواد تهرانی، میرزا علی‌آقا فلسفی، سید ابراهیم سبزواری، سید کاظم مرعشی، و سید حسن مرتضوی) توسط تولیت وقت حرم مطهر رضوی گردید.

او در سال 1۴۱۸ (ق) همراه استاد خود به مدت دو سال به شهرستان لواسان تهران رفته و سپس در سال 1۴۲۰ (ق) به حوزه علمیه قم هجرت نمود و در درس آیات عظام میرزا جواد تبریزی و سید محمد روحانی و شیخ حسین وحید خراسانی شرکت نمود و تقریرات دروس آن اساتید عظام را به رشته تحریر درآورد.

لازم به ذکر است «میرزا علی‌آقا فلسفی» و «شیخ علی فلسفی» دو شخصیت برجسته با تشابه اسمی‌ هستند که هرکدام در تخصص و مسیرهای کاملاً متفاوت فعالیت داشتند و این تشابه نام‌های آن‌ها ممکن است باعث اشتباه خوانندگان محترم شود؛ اما در حقیقت هر یک در مسیر فعالیت‌های علمی متفاوتی بوده و در زمینه‌های تخصص خود تأثیرات خاصی بر جای گذاشته‌اند. میرزا علی‌آقا دارای کرسی درس تخصصی فقه و اصول بودند و شیخ علی فلسفی دارای تخصص در تاریخ اسلامی و شرح حال علما و امام‌زادگان بودند.

سید رفیع‌الدین رفیعی، از هر دو عالم بزرگوار استفاده برده‌اند. این موضوع نشان‌‌دهنده پایه علمی‌ معنوی و بهره‌مندی ایشان از دو منبع گران‌بهای دانش و معرفت است.

فعالیت‌ها: 

رفیع‌الدین سید جعفر رفیعی سابقه تدریس علوم حوزوی در تمام سطوح حوزه را دارد. تدریس در دانشگاه‌های تهران، شیراز، کازرون، نجف‌آباد و نیریز فارس در کارنامه علمی اوست.

وی همچنین در چند برنامه‌ تلویزیونی و رادیویی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نظیر برنامه رایحه بهشت حضور داشته است.

او در داخل و خارج کشور به ایراد سخنرانی‌های مذهبی بسیاری پرداخته و خاطرات خود را در سفرهای اروپایی در مجموعه‌ای به نام «سفیر» با رویکرد مسائل دینی به چاپ رسانده است. او همچنین تألیفات متعددی در بیش از صد مجلد در موضوعات مختلف دارد که بیشتر آن‌ها به چاپ رسیده‌اند و این کتاب‌ها بارها مورد مراجعه پژوهشگران در کتب و مقالات مختلف قرار گرفته و استفاده شده است.

نوآوری‌ها:

کتاب‌های «ترجمه تحت‌اللفظی قرآن کریم و مفاتیح الجنان»، «طهر مطهر»، «واجب فراموش‌شده»، «وقایع الشیعه» با تحقیقاتی نوین، «اول فروردین عید غدیر شمسی»، و «زادروز میلاد هفتم»، از نوآوری‌های رفیع‌الدین سید جعفر رفیعی می‌باشند که به دفعات با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به چاپ رسیده‌اند.